Dünya ve dünya kadar dünyayı anlamaya çalışarak yazılan eserler. Sonuç: dünyayı aşan anlamaya çalışmalardan, dünyayı anlayamamaya medar olmak. Dünya saf, tabii hâliyle dururken, biz, yani İbnu Âdem, karıştırdı. Gökyüzü hâlâ göğün yüzü, güneş yine güneş, ay aynı ay. Ama dünya üzerinde fitne ateşi çoktan tutuştu; alev devasa, küller yıllarca yutuldu. Ne yüzümüz, ne kalbimiz, ne de algılarımız paklığını korur hâldeler. Bense artık çocuk değildim; evimin penceresi önündeki sararan çimler umurumda bile değildi. Çünkü yüreğimde dünya ve debelenenleri, tanımsız olarak algılarımda büyümüşlerdi. Reddettim: “Kabul et,” dediler. “Ama bunu da yapman gerekir,” dediler; bu sefer de yapamadım. Ortada kalmış, kimseyi bulamamıştım gittiğim yerlerde; anahtar güya yokmuş. Sonra zaten aradılar ama beni bulamadılar. Çünkü çoktan yürüyordum, velev ki gittiğim yeri bilmesem de. Aslında beni aradıkları gibi bulsalardı, değilim emin; doğru yol olsa bari.
Kayıtlar